Gizlilik, terapi sürecinin güven temelli ilerleyebilmesi için vazgeçilmez bir ilkedir ve çocuklar ile ergenler için de geçerlidir; ancak bu yaş gruplarına özgü bazı farklılıklar bulunur. Çocuklarla yapılan terapilerde terapist, çocuğun oyunlarında ya da konuşmalarında öne çıkan genel temaları ve ihtiyaçlarını ebeveynle paylaşabilir, fakat bire bir gerçekleşen konuşmaların detaylarını aktarmaz. Ergen terapilerinde ise gizlilik çok daha büyük bir önem taşır. Terapistin ergenin güvenini kazanabilmesi için, seans içeriği aileyle paylaşılmaz. Ancak eğer ergenin kendisine ya da bir başkasına zarar verme riski varsa, bu durum yasal ve etik sorumluluk gereği gizlilik ilkesine istisna teşkil eder ve aileye mutlaka bildirilir. Bu gizlilik sınırları terapinin en başında hem ergene hem de ebeveyne açık ve net bir şekilde anlatılır.

Ebeveynler, terapi sürecinin en önemli parçasıdır. Terapist, sadece çocuk veya ergenle değil, aynı zamanda düzenli aralıklarla ebeveynlerle de görüşmeler yapar. Bu "ebeveyn danışmanlığı" seanslarında, terapist aileyi süreç hakkında bilgilendirir, çocuğun veya ergenin duygusal ihtiyaçlarını anlamalarına yardımcı olur ve evde uygulanabilecek tutum ve stratejiler konusunda rehberlik eder. Başarılı bir terapi, okul, aile ve terapist arasındaki iş birliğine dayanır.

Bu durum, özellikle ergenlik döneminde sıkça karşılaşılan doğal bir dirençtir ve çocuğu terapiye zorlamak genellikle işe yaramadığı gibi aradaki ilişkiyi de zedeleyebilir. Bunun yerine, daha anlayışlı ve açık bir yaklaşım benimsemek faydalı olur. Öncelikle onun duygularını ve endişelerini ciddiye aldığınızı gösterin; örneğin, “Terapiye gitmek istememenin nedenlerini merak ediyorum” gibi yargılamayan bir ifadeyle sohbet başlatabilirsiniz. Terapiyi bir ceza ya da “sorunlu” olduğunun göstergesi olarak değil, onun daha iyi hissetmesini sağlayacak bir destek süreci olarak anlatmak önemlidir. İlk seansı sadece tanışma amacıyla değerlendirmesini önerebilir, devam etme kararını ona bırakabilirsiniz. Eğer direnç sürerse, bir ebeveyn olarak siz terapi desteği alarak nasıl bir yaklaşım sergilemeniz gerektiği konusunda uzman bir görüş edinebilirsiniz. Bu da çocuğunuza karşı daha etkili ve yapıcı bir tutum geliştirmenize yardımcı olur.

Bu, en değişken cevaplardan biridir. Süre; sorunun türüne, çocuğun/ergenin kişilik yapısına, ailenin iş birliğine ve terapinin sıklığına göre değişir. Bazı davranışsal sorunlarda birkaç ayda belirgin ilerleme sağlanırken, travma veya derin kaygı gibi durumlarda süreç bir yılı aşabilir. Önemli olan sihirli bir çözüm beklemek yerine, bunun bir yolculuk olduğunu ve tutarlı katılımın en iyi sonuçları getireceğini bilmektir.